چکیده:
کلاس‌های
درس در یک دسته‌بندی کلی یا شاداب، جذاب و مخاطب‌پذیرند یا کسل‌کننده،
خمود و مخاطب گریز یا معمولی و عادی. کلاس درسی که در آن به مؤلفه‌های
جذابیت توجه نمی‌شود با گذشت زمان ممکن است کم‌کم سستی و کسل‌کنندگی در آن
به چشم آید که گسست ارتباط بین دبیر و دانش‌آموز از روشن‌‌ترین پیامدهای
ناگوار آن خواهد بود و نتایج آموزش را عقیم و بی‌اثر می‌سازد. سؤال اصلی و
اساسی این است که چگونه می‌توان کلاس درس را جذاب، دلپذیر و خوشایند کرد تا
نه فقط مقررات آموزشی، بلکه اشتیاق فراگیران برای یادگیری و حس کنجکاوی
وحقیقت‌جویی آنان عمده‌ترین عامل حضورشان در کلاس باشد و رعایت انضباط و
مقررات و آداب آموزشی را برای بهر‌ه‌برداری بیشتر از کلاس باعث شود؟
آیا می‌توان با قاطعیت و انعطاف‌پذیری و با اعمال حاکمیت و مدیریت بی‌چون و چرا، کلاس را جذاب کرد؟
آیا با
واگذارکردن فراگیران به حال خود و حذف نظارت و مدیریت، می‌توان کلاس را
جذاب ساخت و شوق فراگیر برای حضور در کلاس را برانگیخت؟
اینجانب
عاطفه مشهوری دبیر علوم تجربی آموزشگاه شهیده مریم ابوالقاضی با توجه به
این تحقیق ابتدا در مورد وضعیت کلاس و مدرسه وضعیت دانش آموزان توضیح دادم و
اینکه چگونه می توان نشاط را به کلاس برگردانم راه حل هایی با مشورت
معلمان ، اولیاء و دانش آموزان ارائه دادم و از میان راه حل ها دو مورد را
به اجرا در آوردم .
مقدمه
اگر شادی
و نشاط در مدرسه و کلاس نباشد زیستن برای یادگیری و یادگیری برای زیستن
متعالی محقق نخواهد بود. جهان هستی در نتیجه تلاش مداوم و همکاری مجموعه ای
عظیم به وجود آمده و در تلاش و پویایی این اعضا است که هر روز حیاتی نو
اقامه می کند چنانچه مصداق بارز این کلام است که ابر و باد و مه و خورشید و
فلک در کارند. و حال اگر نظری ریز بین تر بر این مجموعه اندازیم یکی از
هزاران ما حصل آن تشکیل اجتماعات مردمی است اجتماعی که به طور خاص در پیکره
اش خانواده ها نقش بسته اند.
زمانی که
فرزندان یک خانواده یا یک اجتماع در یک محیط سالم و با نشاط زندگی نمایند و
به دور از تنش ها و هتک حرمتها و در سایه احترام متقابل والدین در یک مکتب
درس تربیت می شوند. اگر خانواده ها در شاداب سازی زندگی فرزندانشان تلاش
نمایند طبیعی است که نتیجه موثرتری در فرایندهای زندگی آینده بچه ها خواهد
داشت. از جمله گردشهای هفتگی ماهانه و حتی سالانه به تجدید قوای روحی
خانواده کمک کرده و با نشاط و شادابی والدین فرزندان اطمینان خاطر یافته و
به دور از تنش ها و اضطرابها استرسها به حرکت در مسیری صحیح هدایت می شوند.
که البته در کنار همه ی آنچه گفته شد افکار و عقاید پدر و مادر و چگونگی
به دست آوردن این نشاط نیز حایز اهمیت است. ولی اجتماع هم نباید این کار را
فقط به عهده ی خانواده بگذارد بلکه جامعه نیز در به وجود آوردن فضای شاداب
و قابل تحمل برای بچه ها باید نقش مهمی را ایفا کند و این زمانی موثر واقع
می شود که کارها با برنامه ریزی صحیح و رعایت تمام اصول اخلاقی طرح شوند.
از آنجا که محیط آموزشی مدرسه در بین محیط بعد از خانواده قرار داد که فرد
در آن اجتماعی شده و در معرض آموزشهای رسمی قرار می گیرد که این آموزشها در
سرنوشت او و بالطبع در سرنوشت جامعه موثر خواهد بود و برای اینکه تلاش
مدیران و معلمان و کلیه مسئولان آموزشی در این محیط و سرمایه های مادی و
معنوی جامعه در زمینه های آموزش و پرورش هدر نرود بهتر است این آموزشها در
محیطی شاد ارائه شود زیرا یادگیری و آموزش در محیط شاد بهتر از محیط های
خشک و سرد است پس دانش آموز در یک محیط با نشاط بهتر می تواند یاد بگیرد تا
در محیطی سرد و بی روح .هنگامی که در مدرسه مکانی برای آموختن مهارتهای
کاربردی زندگی باشد برای دانش آموزان شوق انگیز و نشاط آور خواهد بود.
مهمترین مولفه شاد بودن امید به زندگی است. به عبارت دیگر بین شاد بودن و
امید به زندگی یک رابطه مستقیم وجود دارد. به امید روزی که در مدارس ما
تمامی مولفه های شاد به کار گرفته شود
